Filistin
Hikayeleri Kitabında Geçen Alıntılar
Gazze'de bulunan mekânların ve
şehitlerin ağzından olup biteni anlatıyor. Filistin, denizden nehre kadar özgür
olana dek gündemini değiştirmeme kararında olan tüm kalplere...
Kitapta geçen alıntılar şunlardır:
“İnanıyorum, bir gün Müslümanlar
hep birlikte Aksa'da buluşacağız.”
“Bizim gerçekliğimizde insanlar
yaşar ve ölür. Onun gerçekliğinde insanlar ölür ve yaşar. “Gazze hayattır.”
diyen Roshdi, Gazze yaşamaya devam etsin diye öldü.”
“Hiçbir yerde okul bombalanmaz ama
beni içimdeki çocuklarla beraber bombaladılar.”
" Allah yolunda öldürülenler
için ölüler demeyin. Hayır onlar diridir fakat siz bilemezsiniz ." (Bakara
154)
“Sen şehitsin Muhammed Sami! Sen
hiç ölmeyeceksin.” dediler.”
“Siyonistlerin tek bildiği
öldürmektir ama biz buradayız, evimizdeyiz. Bir yere gitmiyoruz!”
“Her bomba "Buranın senin
vatanın olduğunu biliyorum. Zaten hırsızlar sahip olmadıklarına bile bile el
uzatır." diyerek patladı benim sokağımda.”
“Hekim olmanın, Mü’min olmanın,
insan olmanın bir ahlakı vardı.”
“Kurşun başıma isabet ettiğinde
canım acımadı. Ahirette nasıl karşılandığımı anlatmaya ise süper güçlerim bile
yetmez. Sadece annemin özenerek tarafını saçlarım bozulduğu için öfkeliyim.
Melekler saçlarımı yeniden tarayınca o da geçti.”
“Siz Gazze’nin çocukları,
şehitçilik oynamayı çok seversiniz.”
“Burada herkes eline ne geçiyorsa
onunla savunur memleketini. Kimimiz taşla, kimimiz kalemle, kimimiz fırçayla..”
“Bir ümmetin onurunu taşıyan
küçücük bedenler yıldızlar gibi dökülüyor bahçeye.”
“Huda ve yedi kişilik ailesi artık
hayatta değiller. Bunu bir İsrail füzesi yaptı.”
“İnsanlık zaman aşımına uğramak
üzere...”
"Gerçekliğimizi biz seçmedik
ama onun bir parçasıyız." demişti Roshdi Sarraj. Gazetecilik yapıyor, kısa
filmler çekiyor, "Evin nerede?" sorusuna "Gazze" diye cevap
veriyordu. Onun gerçekliğiyle bizim gerçekliğimiz yan yana geldiğinde afalladık
hepimiz.”
“Siyonist bize saldırır, bizi
döver, kendimizi savunmaya kalkınca bizi hapse atar.”
“Oysa yakmak her dinde yasaktı,
yakmak tanrıya mahsustu.”
“Dişlerinden kan damlayan mavi
beyaz renkli canavar, bana sığınanları "Zaten öleceklerdi" diyerek
katletti. O sırada koridorlarımda anneler Yasin suresini okuyordu. Yıkılan
duvarlarımın üzerinde kahkahalar atarak dolaşan canavar, katliamın adını
"Merhamet Ölümü" koydu.”
"Siz, bana yaşımdan dolayı
çocuk diyebilirsiniz ama doğduğum ülkede çocuklar çabuk büyür."
