Filistin Hikayeleri Kitabında Geçen Alıntılar

 

Filistin Hikayeleri Kitabında Geçen Alıntılar

Gazze'de bulunan mekânların ve şehitlerin ağzından olup biteni anlatıyor. Filistin, denizden nehre kadar özgür olana dek gündemini değiştirmeme kararında olan tüm kalplere...

Kitapta geçen alıntılar şunlardır:

“İnanıyorum, bir gün Müslümanlar hep birlikte Aksa'da buluşacağız.”

“Bizim gerçekliğimizde insanlar yaşar ve ölür. Onun gerçekliğinde insanlar ölür ve yaşar. “Gazze hayattır.” diyen Roshdi, Gazze yaşamaya devam etsin diye öldü.”

“Hiçbir yerde okul bombalanmaz ama beni içimdeki çocuklarla beraber bombaladılar.”

" Allah yolunda öldürülenler için ölüler demeyin. Hayır onlar diridir fakat siz bilemezsiniz ." (Bakara 154)

“Sen şehitsin Muhammed Sami! Sen hiç ölmeyeceksin.” dediler.”

“Siyonistlerin tek bildiği öldürmektir ama biz buradayız, evimizdeyiz. Bir yere gitmiyoruz!”

“Her bomba "Buranın senin vatanın olduğunu biliyorum. Zaten hırsızlar sahip olmadıklarına bile bile el uzatır." diyerek patladı benim sokağımda.”

“Hekim olmanın, Mü’min olmanın, insan olmanın bir ahlakı vardı.”

“Kurşun başıma isabet ettiğinde canım acımadı. Ahirette nasıl karşılandığımı anlatmaya ise süper güçlerim bile yetmez. Sadece annemin özenerek tarafını saçlarım bozulduğu için öfkeliyim. Melekler saçlarımı yeniden tarayınca o da geçti.”

“Siz Gazze’nin çocukları, şehitçilik oynamayı çok seversiniz.”

“Burada herkes eline ne geçiyorsa onunla savunur memleketini. Kimimiz taşla, kimimiz kalemle, kimimiz fırçayla..”

“Bir ümmetin onurunu taşıyan küçücük bedenler yıldızlar gibi dökülüyor bahçeye.”

“Huda ve yedi kişilik ailesi artık hayatta değiller. Bunu bir İsrail füzesi yaptı.”

“İnsanlık zaman aşımına uğramak üzere...”

"Gerçekliğimizi biz seçmedik ama onun bir parçasıyız." demişti Roshdi Sarraj. Gazetecilik yapıyor, kısa filmler çekiyor, "Evin nerede?" sorusuna "Gazze" diye cevap veriyordu. Onun gerçekliğiyle bizim gerçekliğimiz yan yana geldiğinde afalladık hepimiz.”

“Siyonist bize saldırır, bizi döver, kendimizi savunmaya kalkınca bizi hapse atar.”

“Oysa yakmak her dinde yasaktı, yakmak tanrıya mahsustu.”

“Dişlerinden kan damlayan mavi beyaz renkli canavar, bana sığınanları "Zaten öleceklerdi" diyerek katletti. O sırada koridorlarımda anneler Yasin suresini okuyordu. Yıkılan duvarlarımın üzerinde kahkahalar atarak dolaşan canavar, katliamın adını "Merhamet Ölümü" koydu.”

"Siz, bana yaşımdan dolayı çocuk diyebilirsiniz ama doğduğum ülkede çocuklar çabuk büyür."