Vurun Kahpeye Kitabında Geçen Özlü Sözler

 

Vurun Kahpeye Kitabında Geçen Özlü Sözler

Aliye; anne ve babasını genç yaşta kaybetmiştir.  Daha sonra İstanbul’da Darülmuallimat’ı bitirdikten sonra Anadolu’ya geçmiş ve ismi verilmeyen bir kasabada öğretmenlik yapmaya başlamıştır. Varsıl ailelerin çocukları ile yoksul ailelerin çocuklarına aynı şekilde şekilde davrandığı için ilk günlerde eşrafın tepkisini çeken Aliye, kendinden emin ve adil tutumu nedeniyle kısa sürede kasabanın büyük çoğunluğunun sevdiği ve saydığı biri haline gelir. Doğru ve dürüst olan Aliye Öğretmenin yaşamı ve bu süreçte neler olacağı kitapta akıcı bir şekilde anlatılmaya devam eder.

Kitapta geçen özlü sözler şunlardır:

"Namus kadının yüzünü açıp açmamasına değildir. Din de peçe demek değildir. Öyle kapalı kadınlar vardır ki kapı arasından her türlü rezaleti yaparlar."

“İyilik, çocuk gibi azâbdan, fedakarlıktan, belki de ölümden doğardı.”

“İnsanın en nafiz silahı, samimiyet ve zekadır..!“

“Ölüler ne Rumca ne de Türkçe konuşur.”

“Nasıl olur da bu kadar beşerî, bu kadar merhamet ve iyilikle dolu bir dinden Hacı Fettah Efendi o kadar kâbusa benzeyen bir azâb ve işkence çıkarıyordu.”

“Rabbim, sen, nefes almamızı bile bize kendi lütufları diye gösteren zalimlerden bizi bir an önce kurtar.”

“Her zaman, her tehlike dakikasında iyi kötü kudrete temas ettiği zannedilen insanlardan herkes medet umar.”

“Dünya, bütün memleketin yoksulluğuna, tutsaklığına, mutsuzluğuna rağmen çok güzeldi.”

“Bazıları, din perdesine bürünmüş, dünya yüzünde şeytanın insanları üzmek için gönderdiği bir temsilciydi..”

"Toprağınız toprağım, eviniz evim; burası için bu diyarın çocukları için bir ana, bir ışık olacağım ve hiçbir şeyden korkmayacağım; vallahi ve billahi!"

“Kim bilir, ölüm ne garip bir şeydi?”

“Hayatın bazı ezelî anları vardır ki ne müddeti, ne şekli, ne tarifi vardır. Sadece bir tahassüs sadece bir hayat sarsıntısıdır.”

"Ve bütün idealist adamlar, belirli bir amaca varlığını adayanların zulmüyle zalimdir. Çünkü bunlar için, insanca bağlar, en güçlü aşklar, amaçtan sonra gelen şeylerdir ve amaçları için hiçbir elemden, hiç bir fedakarlıktan, hiçbir kurbandan kaçınmazlar."

“Demek memleket ve maksat, insandan yalnız vücudunu, yalnız hayatını istemiyordu. Bunların bin defa fevkinde, bunların heyecanını oyuncak yapan aşkın pahasını istiyordu.”