Zaralı Halil Hakkında Bilgi

 

Zaralı Halil Hakkında Bilgi

- 1906 yılında Sivas'ın Zara ilçesinde dünyaya gelen Zaralı Halil Türk halk müziğinin en güçlü seslerinden biridir .

-Asıl ismi Halil Çataltepe olmasına rağmen döneminin kaymakamının ısrarı ile soyadını " Söyler " olarak değiştirmiştir .

- 2 ablasının ardından ailenin 3. çocuğu olarak dünyaya gelmiş çok çelimsiz ve zayıf bünyeli bir çocuktu .

- Annesi ve babasını küçük yaşta kaybedince yetiştirme yurduna yerleştirilir ve burada büyür . Burada yardımlaşma , paylaşma gibi güzel huyların yanısıra saz çalmayı da öğrenir .

- Zara'ya dönünce saz çalmayı iyice ilerletti ve artık düğünlerin , eğlencelerin aranan adamı oldu ve hemşehrileri tarafından çok sevildi . Memleketinde "İnce Halil" , ülkemizde ise " Zaralı Halil " olarak günden güne ünlenmeye başladı .

- Askerliğin ardında İstanbul'a gider ve ilk plağını doldurur . Bu plaktan para alamasa da plak adeta yok satar ve artık plakçılar onun peşinden koşmaya başlar .

- Sesinin güzelliği ile her geçen gün şöhreti artar , döneminin en ünlü sanatçıları ile birlikte sahne alır ama git gide de hastalığı artar ve artık iyice zayıf düşer . Memleketine döner ve kısa bir süre sonra da 15.01.1964 'te hayata gözlerini yumar .

- Muzaffer Sarısözen tarafından derlenen 8 türküsü TRT repertuarında yer almaktadır . Birçok türküsü de başkalarına mal edilerek farklı yörelere aitmiş gibi gösterilmiştir . Mesela "Bugün de günlerden cumadır cuma " türküsü Bayburt yöresine mal edilmiştir .

Zaralı Halil'in Türkülerinden Örnekler

Bugün de Günlerden Cumadır Cuma

(aman) Bügün de günlerden cumadır cuma
Yar hemama gedip kınanı yuma
Ben seni sevmişem kimseyle deme
Zalım celep vurdu yarem var benim

(aman) Bügün de günlerden cuma ertesi
Başında terliği gözeldir sesi
Sol böyründen çıktı yarin nefesi
Zalım celep vurdu yarem var benim

(aman) Bügün de günlerden salidir sali
Sallan gel sevdüyüm sarılak bari
Yoktur bu dünyada yarin emsalı
Zalım celep vurdu yarem var benim

Yüce Dağ Başında Durdum Ağladım

Yüce dağ başında durdum ağladım
Ayrılığın çevresini bağladım
Dünya yalanımış ben de anladım
Dünyada muratsız kalan ben oldum

Feleğin elinden yandık nara biz
Yaradan süphane kaldı çaremiz
Dökerim ağları ciğer paremiz
Her daim ağlasın gülmesin deme

Yüce dağ başında koyun güderken
Vuruldum boyuna suya giderken
Bülbül gül dalında feryat ederken
Bir dilek dilerim yar senin için

Kadir Mevlam güldür yüzümü güldür
Bu derdin dermanı neyise bildir
Yavrumdan ayrıldım tam yedi yıldır
Acı bana Mevlam yüzümü güldür