Bizi,
tabiri caizse mutluluğa boğan anlar hayatta var mı? Tabi ki var. O zaman her şey
nasıl ki zıttıyla var olabiliyor ve
anlam kazanıyorsa mutluluklar da üzüntülü zamanlar olduğu için değer kazanıyor.
Hayatımızdaki
güzelliklere karşı nasıl ki seviniyor ve şükrediyorsak zor zamanlarda da sabır
göstermeyi bilmeliyiz. Dikkat ettiniz mi bilmem ama hiç birimiz mutlu bir olay
karşısında "of bu ne kadar mutluluk, yeter ya" demeyiz. Ama işler
istediğimiz gibi gitmezse hemen isyan bayrağını çekeriz ve "hep benim
başıma gelir zaten, neden ben" gibi sözlere sarılırız. Aslında biz öyle
zannederiz. Aslında herkes üzülür, herkesin hayatında zaman zaman acıklı
olaylar yaşanır. Bazıları bu durumu sağlam bir irade ve sabırla göğüslemesini
bilirken bazıları da hayata küser adeta şartelleri indirir.
Sabır konusunda
o kadar çok atasözü ve vecize vardır ki insanları bu konu ile bu kadar fazla ilgilenmesi
bana sabrın çok önemli olduğu kanaatini verir. Elbette sabır çok önemlidir çünkü
insanlar çok üzüntülü bir hadise yaşadığında adeta uçurumun kenarına gelir. Kimisi
sabır gösterir ve uçurumdan uzaklaşmasını başarır kimi de sabredemediği için ruh
dünyasını karanlıklara boğar.
Unutmamak
lazım ki vakti gelmeden hiçbir şey meydana çıkmaz. Biz ne kadar sabırsız olsak
da bazı şeylerin gerçekleşmesi bizim elimizde değildir. Bu sebeple hayatı
kendimize zehir etmemek için sabırlı olmayı mutlaka öğrenmeliyiz.
bb
