Arkadaş,
Okul, Yardımseverlik, Paylaşım Kelimeleri İle İlgili Hikaye
Okulumuza bu dönem çok sayıda yeni arkadaşımız gelmişti. Ülkemizin on bir ilinde olanda depremde çok sayıda insanımız yaşamını kaybetmişti. Enkazdan kurtulanlar, evleri yıkılanlar geçici süreliğine bu farklı şehirlere yerleştirilmişti. Yeni çocuklar okula gelmişti ve ama hepsi de çok üzgün duruyorlardı. Hemen onlarla ilgilenmeye başladık ve onları bağrımıza bastık.
Gönüllü olarak annelerimiz üç ay boyunca okulda çalıştı ve depremzede çocukla için yemekler hazırlandı, kıyafetler alındı, kitaplar alındı ve onlarla çok yakın arkadaş olduk. Şimdi paylaşma zamanıydı, birlik ve beraberlik zamanıydı. Biz de okul olarak bu birliği devam ettirdik. Yardımsever olmak, zor olan insanlar için fedakarlık göstermek bence insanlık göreviydi. Ben ve arkadaşlarım da bunu yaptığımız için çok sevinmiştik. Yaşadığım şehir olan Sivas depremden fazla olumsuz etkilenmediği için depremzede arkadaşlarımızı çok güzel bir şekilde ağırladık.
İlkbahar mevsimi geldiği zaman da o arkadaşlarımız kendi
şehirlerine gitti. Malatya, Hatay, Kahramanmaraş, Diyarbakır, Adana’ya tekrar gitti çocuklar. Çünkü onların memleketi, gözünü açtığı, nefesini aldığı yerdi
kendi şehirleri. Hepsine geçmiş olsun dedik ve ağlayarak ayrıldık birbirimizden.
