Ahmet Ümit’in Kavim Kitabında Geçen Özlü Sözler

 Ahmet Ümit’in Kavim Kitabında Geçen Özlü Sözler

Kitapta geçen özlü sözler şunlardır:

“Kötülüğe yenilme, kötülüğü iyilikle yen.”

“Hiçbir hâkim, kendime verdiğimden daha ağır bir ceza veremez ki bana.”

“Ne bu dünyaya... Eliyle kendini gösteriyor. "Ne de bu bedene güvenirim ben. Bunlar geçici. Bu dünyayı da, bu bedeni de Tanrı yaratmış olsa bile, gerçek dünya, gerçek yaşam bu değil. O nedenle yıpranmalarını sevinçle bile karşılarım, çünkü bedenin dayanıksızlığı ilahi bir mesajdır aslında. Bu bedene inanma, onun arzularının esiri olma, daha derindekine, daha içerdekine bak. Onu görmeye çalış, çünkü o hiç yaşlanmaz”

“Hayat, acı deneylerle bunu yapmaması gerektiğini defalarca gösterse de insanlara inanmaktan vazgeçmez. Onu uyarmaya kalktığımda, "Ne yapayım yani" der, "Sevdiklerime, dostlarıma, arkadaşlarıma inanmazsam, yaşamın ne anlamı kalır?"

“Kimse kimseyi tanıyamaz. Tanıdığımızı sanırız. Tanıdığınız kadarına inanırız. Eğer gerçekten tanısak, bırakın aşkı filan, kimse kimseyle arkadaş bile olamaz.

“Gerçek inanç nüfus kağıdında yazmaz. Gerçek inanç yüreğimizdedir. Gerçek inanç , ruhumuzun ta kendisidir.”

“Gerçekler her zaman güzel olmayabilir. Bazen ne kadar az şey bilirsen, o kadar iyidir.”

“Yanlış olan bendim, hayatı hep başkalarıyla birlikte düşünüyorum. Bu, doğru değil. Sevgili, arkadaş, dost, aile, hepsi bir yere kadar; tek gerçek, yalnızlığımız.”

“Ölüler tuhaf varlıklardır onları toprağa koyduğumuzda ,hatta çürüyüp kemikleri en ufak olduğunda bile aramızda yaşamaya devam ederler. Bir yerlerden düşlerimize sızarlar, hayallerimizi gölgelerler.”

“Dünya eskiden de o kadar iyi bir yer değildi, şimdi de değil. Sadece o zamanlar ben daha iyimserdim.”

“Bilim, yasa elbette gerekli ama hepsinden önce, aynı anlayışa sahip olduğumuz, sonuna kadar güvenebileceğimiz insanlar gerekli..”

“Şu dünyada iki tür insan vardır. Gördüğüne inananlarla gördükleriyle yetinmeyip gerçeği arayanlar.”