Stefan Zweig Sözleri

 

Stefan Zweig Sözleri

Stefan Zweig (28 Kasım 1881 - 22 Şubat 1942)

 Kendisi Avusturya- Macaristanlı olan yazar  roman, biyografi türünde eserler yazmış, oyunlar yazmıştır bir gazetecidir. 1920'ler ile 1930'lar arasında edebiyat kariyerinin doruk noktasında olmuştur. Stefan  Zweig, dönemin dünyasının en çok tercüme edilen ve en popüler yazarlarından biri olmuştur. Satranç, Bir Kadının yirmi dört saati, Tehlikeli Merhamet,  Karışık Duygular vb çok sayıda eserler bırakmıştır.

Strefan Zweig sözleri şunlardır:

“Büyük insanlar hayranlık duyar, ama belli bir mesafeden; çünkü yakınlığın iyi olmadığını düşünürler.”

“Alçak ruhlu insanlar, bir prensin muazzam bir talihi olmasını hoş görürler de, kendileriyle zincire vurulmuş kimselerin en ufak bir hürriyet etmesini hazmedemezler.”

“İnsanlar her zaman kendilerine en yabancı olan şeye hayran olurlar.”

“Bir tek saatin kaybettirdiği şeyi, bin yıl geri getiremez.”  

“Hayat bizim kurduğumuz, tasarladığımız bir oyun değildir; orada sahne alan kim olursa olsun, ona ne kadar yakın olursak olalım her şey bizim istediğimiz gibi gelişmeyebilir. Hayata dair her kurgumuz, her gelecek planımız başka başka hayatların, başka ruhların, kişiliklerin beklentileri ve hayatlarıyla ölçülür, orada her beklenti hayal kırıklıklarına gebedir; beklentilerini birer inanca dönüştüren yürekler içinse hayattan derin bir çöküş beklemektedir. Bu inancın söndüğü yerde yeni bir hayata açılacak bir kapı yoktur.”

“Şanssızlık, insanı alıngan; sürekli acı ise adaletsiz kılar.”

“Herkesin bu derece birbirine benzediği bir toplumda, yalnızca anormalliğin bir değeri vardır.”

“Kendini hiçbir dogmaya adamayan, hiçbir taraftan yana olmayan özgür ve bağımsız düşünüre, yeryüzünün hiçbir yerinde vatan yoktur.”

“Kişi sadece ve sadece kafasından geçenlerin peşinden gittiği; yaşamından bir inanç, inancından bir yaşam yaptığı sürece etkili olabilir.”

“Yaşamımda ilk kez, yeryüzündeki en büyük kötülüklerin kaynağının vahşet ve kötü niyet değil, kişilerin yenemedikleri zayıflıkları olduğunu anlıyorum.”

“Dünyanın en önemli şeyi, insanın kendi kendisi olmayı bilmesidir. İnsanı soylu kılan, makam, kanın ayrıcalığı, yeteneği değil, kişiliğini korumayı ve kendine özgü biçimde yaşamayı başarma ölçüsüdür!”

“Kendi isteğimle ve bilinçli olarak hayattan ayrılmadan önce, son bir görevi yerine getirmeğe kendimi mecbur hissediyorum: bana ve çalışmalarıma, böyle iyi ve konuksever şekilde kucak açan harikulade ülke Brezilya'ya içtenlikle teşekkür etmeliyim. Her geçen gün, bu ülkeyi daha çok sevmeyi öğrendim ve benim lisanım konuşulduğu dünya, bana göre mahvolduktan ve manevi yurdum Avrupa'nın kendi kendisini yok etmesinden sonra, hayatımı yeni baştan kurmayı daha fazla isteyebileceğim bir yer daha yoktu.”

“Sabırsızlık korkudur.”

“Birisi barışı başlatmalı, tıpkı savaşı başlattığı gibi.”

“Ruhunu geniş tutmasını erken öğrenebilmiş kişi, sonraları dünyaya içine sığdırılabilir.”