İnsanlar çok zengin olabilir, birçok insanın yetenekleri sayesinde elinden her iş geliyor olabilir, başkalarına muhtaç olmamak için her eşyasından birkaç tane bulunduruyor olabilir. Ama yine de aklımıza gelmeyen hiç ihtimal vermediğimiz bir şeyin bizde bulunmadığı zamanlar olabilir. Böylesi zamanlarda imdadımıza koşacak, bize en yakın kişiler olan komşularımızdır.
Atalarımız "Komşu komşunun külüne muhtaçtır." demişlerdir. Belki bu söz biraz abartılı gelebilir ama gerçekten de komşular birbirlerini tamamlayan iki parça gibidir. Maddi hiçbir şeylerine muhtaç olmasak bile kapıya çıktığımızda bize tebessüm edip hal hatır soracak bir vefalı komşuya hepimizin ihtiyacı var. Öyle olmasaydı insanlar köyler şehirler kurup bir arada yaşamak istemezdi her halde.
Herkes bir dağın başına gidip yalnız başına yaşayabilirdi. İnsanların birbirlerine ihtiyaç duymaları şehirler, köyler kurmalarına yani komşu olmalarına sebep oldu. Tabi her devrin farklı özellikleri var. İçinde yaşadığımız çağ binlerce insanı apartmanlar, siteler vb. yapılar sayesinde küçücük bir alana topluyor. Ama fiziki olarak bu kadar çok yakınlaşan insanoğlu hiçbir çağda kalp olarak bu kadar uzak düşmedi galiba. Evler yakınlaştı, komşular çoğaldı ama komşuluk kalmadı. Hepimiz teknolojik olarak her imkanı kullanarak donattığımız evlerimizde birbirimizden bihaber yaşamaya başladık. Bu durum külümüze muhtaç olarak yaşayan komşularımıza bizi yabancılaştırdı.
Komşular yeri geldiğinde yakın akrabalardan bile bize daha yakın olabilir. Dertlerimizi, sıkıntılarımızı ilk onlar fark eder. Tabi ki yardımımıza da ilk onlar koşar. Ama az önce bahsettiğimiz gibi aramıza görünmez duvarlar örmediysek. Hiç kimse tek başına yetemez, bu sebeple komşularımızın ihtiyaçlarına ve sıkıntılarına karşı duyarlı olmalıyız.
