Dünya yaratıldığından belli bazı
insanların egoları yüzünden türlü savaşlar görmüştür. İktidar hırsı, en büyük
olma tutkusu, her şeye sahip olma hevesi insanları başkalarının hayat hakkını
yok etmeye yöneltmiştir.
Marcus Tillius Cicero " En kötü barış
en haklı savaştan iyidir" diyor. Evet şartları ne olursa olsun barış
içerisinde yaşamak savaşmaktan daha iyidir. Savaş bir ülke için en son çıkış
yolu olarak görülmelidir. Yani bir ülke başka bir ülke tarafından tehtit
altındaysa ve artık bu tehtit zarar verme noktasına geldiyse artık savaş
kaçınılmaz olmalıdır. Aksi taktirde saldırgan bir tutum içerisinde ortada bir
tehtit bulunmamasına rağmen her yere hakim olma duygusu ile insanları savaşın
kucağına atmak büyük bir hatadır.
İnsanoğlunun doymaz kibri ile çıkardığı
savaşlardan tarih boyunca en çok acı çekenler çocuklar, kadınlar ve yaşlılar
olmuştur. Daha gözlerini yeni açan bebeklerden tutun da, anne babasından başka
insan tanımayan küçücük yavrular savaşın kara yüzünü görmektedir. Küçücük yaşlarında
açlığa, sefalete, ölüme mahkum eden savaşlara kurban olmaktalar.
İnsanlar neyi paylaşamaz bilinmez ama
galiba dünya var oldukça savaşlarda var olacak. Biz yine de elimizden geldiği
kadar savaşın kötülüğünü elimizin değdiği yere kadar anlatmalıyız. Barış bir
ülkede mutluluğun, refahın artması demektir. Barışın olduğu yerde mutluluk ve
huzur da olur. Ülkemizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk'ün de dediği gibi
"Yurtta barış, dünyada barış!"
bb
