Sahip Olduğu Şeylerden Hiçbir Zaman Memnun Olmayan, Sürekli Şikayet Eden Bir Arkadaşınız Olsaydı Onu Bu Huyundan Vazgeçirebilmek İçin Neler Yapardınız?
Yetinmeyi bilmeyen arkadaşlarıma başka ülkelerdeki çocukların ne durumda olduğunu anlatırdım. Onların bir kuru ekmek dahi bulamadığını, bazı günler aç bazı günler tok yattığını söylerdim. Afrika’daki çocukların durumu ile ilgili görseller gösterir, videolar izlettirerek onların ne durumda olduğunu arkadaşıma izlettirirdim ve empati kurması gerektiğini ve haline şükretmesi gerektiğini anlatırdım.
Onu şehrimizin yoksul bir mahallesine götürür ve oradaki çocukların, ailelerin ne durumda olduğunu, ne zorluklar çektiğini ona yaparak yaşayarak gösterirdim. Sahip olduklarımızın değerini bilmemiz gerektiğini söylerdim. Halimize şükretmediğimiz zaman elimizdekileri de kaybedebileceğimizi zaman zaman aklına getirmesi gerektiğini derdim. Oruç tutuğumuz zaman nasıl yemeğin kıymetini biliyorsak işte normal hayatta da her halimize şükretmemiz gerektiğini söylerdim ve açlık çeken insanların neler yaşadığını hissetmesi gerektiğini söylerdim. Onu güzel bir şekilde ikna etmeye çalışırdım ve okuduğum kitaplarda kanaatkar olmanın ne kadar önemli olduğunu ona çeşitli örneklerle anlatmaya çalışırdım.
Onu anne ve babası olmayan çocuk yurtlarına götürürdüm, kimi
kimsesi olmayan huzur evlerine götürürdüm ve daha birçok yere götürerek aslında
ne kadar şanslı bir çocuk olduğunu ona anlatmaya çalışırdım.
