“Üzüm Üzüme Baka Baka Kararır .” Atasözü İle İlgili Kendi Düşüncelerinizle Hikâye Yazınız.

 “Üzüm Üzüme Baka Baka Kararır .” Atasözü İle İlgili Kendi Düşüncelerinizle Hikâye Yazınız.

 

Sabah erkenden uyanmış,  kahvaltımı yapmak için mutfağa yöneldim. Annem kahvaltıda benim en çok sevdiğim olan pizzadan yapmıştı. İçinde mantar ve  biber olmayan pizza. Kardeşim de benim gibi pizzayı çok severdi. O da hemen elini yüzünü yıkar yıkamaz yanıma koşarak pizzaya geldi. Çünkü ikimiz de pizzaya bayılırız. Kardeşim sekiz yaşında ben ise on yaşındayım. Biz Sivas’ta yaşayan dört kişilik bir çekirdek aileyiz. Babamın mesleği öğretmenlik, annem ise ve hanımıdır. Babam canım babam çok efendi ve aynı zamanda iyi kalpli biridir.

 Canım annem de çok fedakar, iyi biridir ama biraz sinirlidir. Anneler biraz sinirli oluyor galiba. Akşama kadar ev işi, çocukların ödevi derken çok yoruluyorlar. E bizde annemizi  bazen kızdırıyoruz . Annem bizim hep güzel ahlaklı ve terbiyeli çocuklar olmamızı istiyor. Neyse konuma devam edeyim. Kardeşimle birlikte kahvaltımızı yapıp okula doğru yola koyulduk. Yolda giderken komşumuz Menekşe ve Kiraz da bize katıldı. Daha sonra arkamızdan gelen  minik  İhsan da bize katıldı. Yolda okula doğru giderken güle eğlene okulumuza vardık. Okulda ders  başlamıştı. Öğretmenimiz derslerinizi güzelce anlattıktan sonra okul zili çaldı ve kardeşimi de alıp eve doğru yola koyuldum. Kardeşim arkadaşları ile yolda şakalaşmaya başladı. Ama nasıl şakalaşma?

Kardeşim Tekin’in ağzından hiç sevmediğimiz konuşmalar çıkıyordu. Arkadaşı İhsan’a aptal, salak mısın oğlum sen de ve bazı kötü kelimeler de çıkıyordu. Onu uyarmama rağmen şaka diyorum abi deyip güldü. Ona şaka olmadığını söylesem de beni dinlemedi. Eve geldiğimizde anneme hemen kardeşimi ispiyonlamadım. Zamanla düzelir dedim ama günler geçtikçe Tekin’in ağzı iyice bozulmaya başladı. Bir akşam yemeğinde annem yemeği geciktirdiği için  anneme sesini yükselterek ne yavaşsın anne, aptal mısın sen deyince annem, babam ve ben şaşırarak birbirimize baktık. Benim ailemde böyle kelimler söylenmezdi hiç. Çünkü ailem bize kötü kelimeleri asla öğretmemiş, kendileri de konuşmamıştı. 

Babam kardeşimi yanına çağırarak ona bu sözlerinin yanlış olduğunu ve kişiyi toplum içinde küçük düşüreceğini söyledi. Kardeşim ise bana bu sözleri sıra arkadaşım  öğretti dedi. Meğer ki o kötü sözleri arkadaşından öğrenmiş. Arkadaşına bakarak ondan etkilenmiş ve  kardeşim de hiç sevmediğimiz kötü sözler söylemeye başlamıştı. Ertesi gün annem okula gitti ve kardeşimin sıra arkadaşının annesi ile görüştü. Durumu ona izah etti. Annem  kadınla konuştuktan sonra kadın da çocuğunu uyaracağını ve onun da bu sözleri başka arkadaşlarından öğrendiğini söyledi mahcup olarak. Yani üzüm üzüme baka karardı. 

O günden sonra kardeşim kendine çeki düzen verdi ve kötü kelimeler konuşmadı ve arkadaşı da kendini düzeltti ve daha iyi çocuklar olmaya karar verdiler. Kiminle gezdiğimize ve kiminle vakit geçirdiğimize çok dikkat etmeliyiz. Yoksa kötü arkadaş bizi kötülüğe, iyi arkadaş ise aydınlığa götürür. Kardeşim düzeldikten sonra ben de rahat bir nefes aldım ve her zaman iyi insan olmaya, güzel sözler kullanmaya dikkat ettik.

bb

Read More