Pişmanlık İle İlgili Hikaye

 Pişmanlık İle İlgili Hikaye

Sabahleyin okula doğru yola koyulmuştum. Komşum Ayşe Teyze’nin bana seslenmesi ile irkildim. Osman oğlum bana bir ekmek alır mısın? diye seslendi. Ben de benim acelem var git kendi ekmeğini kendin al Ayşe Teyze okula gecikiyorum dedi. Oradan uzaklaşarak okula vardım. Okulda arkadaşlarım, öğretmenlerim çoktan gelmişti. Hemen sınıfa girdim. Öğretmenimiz dersi anlatmaya başladı. Dersimiz Hayat Bilgisi, konumuz ise yardımlaşma, büyüklere yardım etmeydi. 

Öğretmen yardımlaşmanın, büyüklere yardım etmenin ve onların isteklerini yerine getirmenin öneminden bahsetti. Kimi büyüklerimiz yaşlı olduğu için onlar bazen en yakın ihtiyaçlarını almak için bile dışarıya çıkamazlar dedi. Benim o anda aklıma Komşumuz Ayşe Teyze geldi. Sabah benden ekmek almamı rica etmişti ama ben onun kalbini kırmıştım. Oysa Ayşe Teyze bir ay önce felç geçirmişti ve yürüyemez duruma gelmişti. Benim bu üzücü olay tamamen aklımdan çıkmıştı. Ayşe Teyze’ye karşı acımasızca davranışım beni çok üzdü.

 Artık daha duyarlı bir insan olmaya söz verdim. Okul çıkışı koşa koşa eve doğru giderken pencerede Ayşe Teyze’yi gördüm. Hemen onun evine gittim ve kapıyı vurdum . O da kapıyı açtı. Eline sarılıp ondan özür diledim ve pişman olduğumuz söyledim. O da beni öptü ve sen küçüksün olur öyle şeyler dedi. Daha sonra eve gittim ve annemden Ayşe Teyze’ye ekmek yapmasını, börek yapmasını istedim. 

Annem de hemen yaptı ve onları bir paket yaparak sıcağı ile Ayşe Teyze’ye götürdüm. O da benim bu ince davranışım karşısında duygulandı ve gözünden bir damla yaş geldi. Daha sonra bana şeker ve para verdi. Ben de bundan sonra daha iyi bir insan olşacağıma ve pişmanlık duyacağım şeyler yapmamaya kendi kendime söz verdim.